اشعار مذهبی گلهای فاطمه(س)
جمع آوری اشعارمذهبی توسط ذاکراهل بیت(ع)کربلایی وحیدشریفی
اشعار مذهبی گلهای فاطمه(س)
جمع آوری اشعارمذهبی توسط ذاکراهل بیت(ع)کربلایی وحیدشریفیدر مسیر کوفه و شام
در مسیر کوفه و شام
ای سر به من نگاهی من خواهر تو هستم
کاین آن به کنج محمل در ماتمت نشستم
تا صوت دلربایت از روی نی شنیدم
دیباچه سخن را از حرمت تو بستم
تا جلوه خدا را دیدم ز روی ماهت
پیوند دیده و دل از غیر حق گسستم
ای نازنین برادر قرآن بخوان برایم
چون عاشق صدای داودی تو هستم
دیشب به یاد رویت تاصبح ناله کردم
زیرا که بود کوتاه از دامن تو دستم
گویا که بوده ای تو دیشب به نزد مادر
کاینسان زبوی عطر آن دلشکسته مستم
"ژولیده" باردیگر برگو که گفت زینب
ای سر به من نگاهی من خواهر تو هستم
در مسیر کوفه و شام
مسیر کوفه تا شام
حالا که باز روضۀ هر شب شروع شد
آوارگیِ موکبِ زینب شروع شد
می گفت مادرش که بمیرم برای او
تازه بکاء و نالۀ هر شب شروع شد
سوزی که از مقطع الاعضا گرفته بود
صوت الحزین شد و چو ، نِی از لب شروع شد
بعد از جدا شدن ز تن پاره پاره دید
درد و بلا و غصه لبالب شروع شد
وقتی زمان قافله سالاری اش رسید
زخم زبان و کینه مرتب شروع شد
گاهی تنور ، طور تجلای نور بود
گاهی ز دِیر نالۀ یا رب شروع شد
سرها به نیزه رفت و بدن ها به نیزه خفت
یعنی که اصل صحبت و مطلب شروع شد
خورشیدها به نیزه ، همه در تلاوتند
هشتاد و چند ضجّۀ کوکب شروع شد
زینب نظاره می کند و خطبه می کند
یعنی پیام تازۀ مکتب شروع شد
تفسیر کرد از نوک نیزه برادرش
آن آیه را که از لب زینب شروع شد
از قتلگاه تا دل کوفه و بلکه شام
اصلاح دین و مکتب و مذهب شروع شد
از اختران پاک و نجیبه مگو مگو!
توهین به دختران معذّب شروع شد
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
مثل پیغمبری سر نیزه، وه چه دل می بری سر نیزه
باز هم از نگات می ترسند، تو خود حیدری سر نیزه
همه جا من سر تو را دیدم، گاه دوری و گاه هم نزدیک
گاه پیش علی اکبر و گاه در بر اصغری سر نیزه
چشم از روت بر نمی دارم، از سر زخم خورده ات حتی
هر چه باشد برادرم هستی، از همه برتری سر نیزه
چه نیازم به اینکه در این راه، بنشینی به روی دامانم
گرچه بالانشینی اما باز، در بر خواهری سر نیزه
بعد تو ای برادرم دیدی، کعب نی ها مرا نشان کردند
خواهرت که شبیه محتضر است، تو بگو بهتری سر نیزه؟
تا سر نیزه ماه را دیدم، یاد اشک ستاره افتادم
گفتم عباس جان کجا رفتی؟، رفتی آب آوری سر نیزه؟
اکبر و قاسم و حبیب و زهیر، چقدر دور تو ستاره پُر است
ساقی ات هم که هست، کی گفته که تو بی یاوری سر نیزه
خطبه خوانی به پای من اما، از کنارم تکان نخور باشد؟
تو که باشی دگر نمی ترسم، سایۀ این سری سر نیزه
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س(-در مسیر کوفه و شام
ای آفتاب زمین خورده ماهِ نیزه حسین
طلوع کرده سرت در پگاهِ نیزه حسین
پناهگاهِ یتیمانم و بدونِ پناه
خودت بگیر مرا در پناهِ نیزه حسین
ز آهِ تو به زمین ریخت گریۀ شمشیر
زِ اشکِ من به هوا رفت آهِ نیزه حسین
پِیِ سرِ تو در این شهر کوچه گرد شدم
مرا کشانده به بازار راهِ نیزه حسین
چه داغ ها که به رویِ جگر گذاشته است
بگو به من چه نبوده گناهِ نیزه حسین
امان ز کارِ سنان و امان ز زخمِ زبان
امان ز نیزه و قلبِ سیاهِ نیزه حسین
به پیشِ چشمِ ترم بارها زمین افتاد
سرِ شکسته ات از جایگاهِ نیزه حسین
در مسیر کوفه و شام
امام حسین(س)-کوفه
هلالِ یک شبه بر نیزه دلبری داری
به شهرِ کوفه ظهوری پیمبری داری
چقدر زخمی و خاکستری شدی پیداست
عجیب دردِ سر از نورِ سروری داری
طلوعِ مغربِ خون بی خبر کجا رفتی؟
در این سه روزه نگفتی که خواهری داری؟
چه دیده اند که دست از تو بر نمی دارند؟
جز این سرِ سرِ نی، چیزِ دیگری داری؟
خروش أًمْ حَسِبَت کوچه کوچه را پُر کرد
چه بغضِ خسته ای و گریه آوری داری!
دلم هوای دمی روضه خوانیت کرده
اگر هنوز سرِ نیزه حنجری داری؟
دراین تجمع شادی و هلهله با من
برای سینه زدن خسته مادری داری
ز طاقِ گیسویت آیاتِ نور می ریزد
به دامنم تبعاتِ تنور می ریزد
دلی که در قفسِ آهِ آتشین مانده
فقط به عشقِ تو در غربتِ زمین مانده
بزرگِ قافله، این بار تو شمارش کن
برای ماندنِ من، چند نازنین مانده؟
چه تکّه تکّه پَرِ نازِ شاپرک هایی
که بینِ حلقه ی زنجیرِ آهنین مانده
به قدرِ زخمِ تو نذرِ شکستگی کردم
ادای نذرِ شریکت فقط جبین مانده
بیا و جای خودت را به نیزه محکم کن
هنوز سنگِ لبِ بام در کمین مانده
در این شلوغیِ بازار جای شُکرش هست
به حفظِ آبرو یک گوشه آستین مانده
دلِ رقیه ات از قصه ذوب می گردد
سخن بگوی، مرا دلخوشی همین مانده
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-کوفه
خیال کن شب و ماه تمام هم باشد
به روى نیزه سر یک امام هم باشد
همیشه کوچه‌ی باریک دردسر ساز است
خدا نکرده اگر ازدحام هم باشد ...
تمام شهر اسیر ابهّتش گردد
اگرچه خطبه‌ی او بی‌کلام هم باشد
تمام کوفه شما را شناختند و زدند
گمان مکن که علیک‌السلام هم باشد
میان اینهمه اوباش... اینهمه دختر...
غم مواظبت از هرکدام هم باشد
امان از اینهمه آئینه و از این همه سنگ
اگر که جمعیتی بی‌مرام هم باشد
خیال کن نگران سر به نی باشی...
خیال کن همه جا پشت بام هم باشد...
و ناگهان سر بازار، پیش چشم همه
حراج معجر اهل خیام هم باشد
درست - تا کمر ناقه نور بوده ولی...
خیال کن که به دورش عوام هم باشد
شلوغی گذر و سنگ و موکشیدن و بعد...
در انتهای گذر بزم عام هم باشد
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
حال اطفال خود، ای پیش رو قافله! بین
گردن سلسله ای ، بسته به یک سلسله بین
به سر خار مغیلان، به ره شام بلا
دل شکسته همه را پای پُر از آبله بین
ای که نزدیک تر از جان به تنی، زینب را!
مدّ آهی به میان من و خود فاصله بین
گه سرت را به سنان بینم و گاهی به تنور
زنده ام باز، مرا صبر نگر، حوصله بین
سر بازار سر ماه بنی هاشم را
اندر این مشغله در محفل ما، مشعله بین
سر اصغر به سر نیزه بُوَد پیش رباب
ای سبک سیر! به سنگین دلی حرمله بین
معنی «بسمله» در ابروی اکبر بنگر
خال آن صفحه ی رو، نقطه ی این «بسمله» بین
پیش آن صفحه که «جودی»، رقم نام تو زد
روی خورشید فلک را، ورق باطله بین
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
دخترا رو یکی یکی بشمار
نکنه گم بشن تُو این صحرا
پیر شدی عمه جون ولی تازه
شدی مثل جوونی ِ زهرا
داره شب میشه عمه ! برگردیم!
داره شب میشه بچه ها خستن
کاش اشکاتو پاک می کردی
کاش دستامونو نمی بستن
ما همه ش چند روزه اینجاییم
ولی دیگه نفس نمونده برات
چرا هیچی نمی گی پس عمه !
چرا زل می زنی به سمت فرات ؟
آخ عمه چه قدر تنهایی
آخ امشب چه قدر سنگینه
آخ عمه ببین سر ِ بابا
داره از نیزه ما رو می بینه
در مسیر کوفه و شام
امام حسین(ع)-مناجات-شام و کوفه
سلام حُسنِ زمین و زمان...سلام حسین
سَرت سلامت و ماهِ رُخت تمام حسین
چقدر دور سَرت آفتاب میگردد
ستاره ها همه محوِ تو صبح و شام... حسین!
تو سروری و عجب نیست پیشِ پای سَرت
*بِایستند درختان به احترام حسین
سَرت به نیزه بلند است در برابرِ من...
چنان بلند که شد رَشکِ خاص و عام حسین
اسارتِ سَر و داغِ فراق و از طرفی
غمِ اهانتِ پسکوچه های شام حسین!
دلم که تنگ تر از دستِ مردمانِ شب است،
شکسته مثل سَرت بین ازدحام، حسین
خدا اگر بپذیرد، قشنگ خواهد شد
هرآنچه بر سَرم آمد در این قیام ،حسین!
**"سَرم خوشست و به بانگِ بلند میگویم":
همیشه درد، حسین است و التیام،حسین
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
مارو با غصّه‌ی ایام می‌برن
سوره‌ی فجر و توی شام می‌برن
ای برادر بیا ناموس داری کن
خواهرت رو ملاء عام می‌برن
***
غم و غصّه‌هام بی‌اندازه شده
خدایا داغ دلم تازه شده
جلوی چشمای زینب سرتو
آویزون به روی دروازه شده
***
اینهمه ازدحام و چکار کنم؟
خستگیِ پاهام و چکارکنم؟
برا تازیانه‌ها سپر بشم...
سنگای پشت بام و چکار کنم؟
***
دخترت رو روی پام می‌نشونم
خودم و تو کوچه‌ها می‌کشونم
سر پیری به چه روزی افتادم
موهام و با آستینم می‌پوشونم
***
دور من یه قافله کبودیه
خصلت مردمشون حسودیه
یه نفر بیاد به دادم برسه
کوچه‌های شام پر از یهودیه
***
همه‌ش از کینه‌‌ی مولا آب میخورد
خواهرت طعنه‌ی بی‌حساب میخورد
حق بده اگه خودم رو می‌زدم
خیزران می‌زد و هی شراب میخورد
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید
نفس هایم گواهی می دهد بوی تو می آید
شکوه تو زمین را با قیامت آشنا کرده
و رقص باد با گیسوی تو محشر به پا کرده
زمین را غرق در خون خدا کردی خبر داری؟
تو اسرار خدا را بر ملا کردی خبر داری-
جهان را زیر و رو کرده است گیسوی پریشانت
از این عالم چه می خواهی همه عالم به قربانت
مرا از فیض رستاخیز چشمانت مکن محروم
جهان را جان بده، پلکی بزن، یا حی یا قیوم
خبر دارم که سر از دیر نصرانی در آوردی
و عیسی را به آیین مسلمانی در آوردی
خبر دارم چه راهی را بر اوج نیزه طی کردی
از آن وقتی که اسب شوق را مردانه هی کردی
تو می رفتی و می دیدم که چشمم تیره شد کم کم
به صحرایی سراسر از تو خالی خیره شد کم کم
تو را تا لحظه ی آخر نگاه من صدا می زد
چراغی شعله شعله زیر باران دست و پا می زد
حدود ساعت سه ، جان من می رفت آهسته
برای غرق در دریا شدن می رفت آهسته
بخوان! آهسته از این جا به بعد ماجرا با من
خیالت جمع ای دریای غیرت خیمه ها با من
تمام راه بر پا داشتم بزم عزا در خود
ولی از پا نیفتادم ، شکستم بی صدا در خود
شکستم بی صدا در خود که باید بی تو برگردم
قدم خم شد ولیکن خم به ابرویم نیاوردم
نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید
نفس هایم گواهی می دهد بوی تو می آید
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
دل می برد ز من نظر آسمانی ات
قربان این همه اثر آسمانی ات
خورشید من به نیزه تو تنها نمانده ای
دارد هوای تو قمر آسمانی ات
با دیدن ملائکه بهتم نمی زند
سجده کنند اگر به سر آسمانی ات
گفتی خدا اسیری مان را نوشته است
جانم فدای این خبر آسمانی ات
هل من معین تو جگرم را کباب کرد
می سوزد عرش از شرر آسمانی ات
هر روز دخترت ز سرت می کند سوال
پایان ندارد این سفر آسمانی ات؟
مهتاب هر شبم چه به روز تو آمده؟
زخمی شده دو چشم تر آسمانی ات
آقا رباب سینه اش از شیر پر شده
حالا کجاست گل پسر آسمانی ات
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
چشمم از داغ تو ای گل پر شبنم شده است
لحظه هایم همگی رنگ محرّم شده است
مرهمی نیست که بر داغ عظیمت بنهم
اشک، تنها به دل سوخته مرهم شده است
حق بده پشتم اگر خم شده از غصه حسین
قامت نیزه هم از ماتم تو خم شده است
چند روزی است که از حال لبت بی خبرم
چه شده موی تو آشفته و درهم شده است
لب و دندان و سر و صورت تو خونین است
چشم هایت چقدر چشمه ی زمزم شده است
پیش از این لهجه ی زهرائی ات اینگونه نبود
چند دندان تو ای قاری من کم شده است
در مسیر کوفه و شام
حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
پیراهن خونین تو را پاره به پاره
دیباچه ی سوسوی خودش کرده ستاره
"سر" تا "سر" شب مردم بیدار نشسته ند
از قله ی خون سر زدنت را به نظاره
چون روز برای همه روشن شده ای ، ماه !
بیهوده نگیر از لبه ی بام کناره !
امشب چه شبی بود که با سر تو دویدی
از خاک به افلاک فقط با یک اشاره؟
امشب چه خبر بود که پشت سرت ای ماه
تا صبح اذان رویید از هرچه مناره؟
شب هست و تو هستی و سرت شمس شبانه ست
معراج سر افراشته! "اسرا" ی دوباره !
پشت " سر" کوچ تو چه شب ها که ازین پس
افلاکِ زمین گیر و بیابان سواره ،
هی آه به آه ، اشک ستاره بشمارند
تا عمر نفس هاشان افتد به شماره ...
ای ماه شبت خوش ! که پس از تو شب دنیا
شامی ست به طول غم تاریک هزاره...