شام غریبان

عصر عاشورا-شام غریبان

شمشیر و تیغ و نیزه­ی خود را گذاشتند

خورشید را مُقَطَّعُ الاَعضا گذاشتند

وحشی شدند و موقع تقسیمِ غارتش

بر مُصحَفِ شریفِ تنش پا گذاشتند

چرخی زدند با سرِ بر نیزه رفته اش

داغی عجیب بر دلِ زهرا گذاشتند

دیگر به نعلِ تازه زدن احتیاج بود

جایی برای تاختن آیا گذاشتند؟

از قتله گاه راضی و دستِ پُر آمدند

سهمی برایِ زینب کبری گذاشتند؟

لرزید عرشِ اعظم و بارانِ خون چکید

آتش مگر به گیسوی حورا گذاشتند؟

زینب به گریه گفت عَلیکُنَّ بِالفِرار

با ترس و لرز پای به صحرا گذاشتند

شمشیر، کعبِ نِی و سَنان تازیانه شد

بی داد کینه را به تماشا گذاشتند

حتی فرشته دست به شیون گرفت و سوخت

تا دست رویِ چادر زن ها گذاشتند

از روسری گرفته و تا گوشواره را

در خیمه ها به مَعرضِ یغما گذاشتند

خورجین به دست ها سرِ یک ذره بیشتر

حتی میانِ خود سرِ دعوا گذاشتند

مستِ غرور لشکرِ عشرت عقب کشید

و ما بقیِ ظلم به فردا گذاشتند